Reizen en een buitenland stage in Zuid-Amerika

Een jaar van tevoren wist ik dat ik in het buitenland stage wilde lopen en ben ik gaan praten met iemand van de vakgroep waar ik afstudeerde over wat voor opdracht en naar welk land ik wilde.

''Ik was natuurlijk geïnteresseerd in hun land en cultuur, maar zij zijn dat ook in de mijne, dus dat levert hele leuke gesprekken op.''

Voorbereiding

Mij sprak Latijns-Amerika heel erg aan qua cultuur. Zodoende kreeg ik dus een paar contacten in Mexico en Chili waarmee ik wat Skype-gesprekken gevoerd heb en het beste totaalplaatje had ik bij de opdracht in Santiago de Chile. Qua opdracht, begeleider, land en financiering klopte het allemaal. Voordat ik vertrok had ik al meerdere video calls gehad waardoor ik vanaf het begin goed in mijn opdracht zat.

Financiering

Een buitenlandse stage hoeft niet duur te zijn, zeker niet in Zuid-Amerika. Ik heb mijn opleiding juist gebruikt om op een heel goedkope manier op heel gave plekken te komen. Er zijn beurzen en soms kan je (zoals ik) je huisvesting vergoed krijgen. Zuid-Amerika heeft over het algemeen niet veel internationale studenten en de meesten komen uit andere Zuid-Amerikaanse landen.

Veel vakgroepen en bedrijven willen graag verder internationaliseren en daardoor willen ze je waarschijnlijk graag verwelkomen. Het levensonderhoud is goedkoper en als je niet aan vaste data gebonden zit en veel vliegmaatschappijen vergelijkt kan je ook relatief goedkoop vliegtickets bemachtigen. Ik had alle vliegtickets onder de 1000 euro!

De eerste week

De eerste week voelde als een warm bad. Voordat mijn stage begon had ik al drie weken door Peru gereisd waardoor ik al een beetje kon wennen aan de taal, het weer en het eten. Mensen zijn erg gastvrij en helpen je graag met praktische zaken om je thuis te laten voelen.

Maar niet alles was makkelijk. Sommige dingen waren nogal bureaucratisch en langzaam. Je kan zo twee uur kwijt zijn met een simkaartje kopen. In het begin werd ik meteen overal voor uitgenodigd zoals etentjes en feestjes. Hierdoor voelde ik me meteen welkom. Het kan wel vermoeiend zijn zoveel nieuwe indrukken te krijgen en continu Spaans te horen en spreken.

Leven in het buitenland

Het leven in Zuid-Amerika is totaal anders, maar uiteindelijk wen je hier ook wel weer aan. Je kan je leven indelen zoals je zelf wilt. Ik hou veel van sporten en natuur dus ging ik regelmatig hiken of fietsen in de cerros rond de stad of wat verder het Andesgebergte in. De stad is juist weer heel bruisend, een ware metropool. Het ritme is nogal anders dan in Europa. Mensen nemen rustig twee uur de tijd om te lunchen, wat ook echt een sociale activiteit is.

Vrienden maken

Halverwege mijn verblijf brak corona uit, dus mijn periode was helaas iets minder sociaal dan vooraf gedacht. Desondanks heb ik veel leuke mensen leren kennen. Als je je ergens geen zorgen over hoeft te maken is het eenzaamheid. Ik was natuurlijk geïnteresseerd in hun land en cultuur, maar hun zijn dat ook in de mijne dus dat levert hele leuke gesprekken op.

Ik ben twee meter, blond en alle andere buitenlanders waren al gerepatrieerd naar hun thuisland. Ik was dus nogal een exotische verschijning en dat leverde ook veel spontane aanspraak op. Ik kom graag nog een keer terug om iedereen weer te zien. Ook omdat ik halsoverkop ben teruggegaan en dus niet normaal afscheid heb kunnen nemen.

Tips

Het voorbereiden is niet eens zoveel regelwerk, maar het is belangrijk dat je een goede klik hebt met je begeleider(s) en een fijn onderkomen zodat je je daar thuis kan voelen. Mijn begeleider was als een tweede vader voor mij, wat maakte dat ik vertrouwen had om te blijven in een nogal hectische periode.

Op dit moment kan je veel onzekerheid hebben over het wel of niet doorgaan van je buitenlands avontuur. Er is echter meer mogelijk dan je denkt zolang je goed contact blijft houden met waar je naartoe wil, je jezelf kan aanpassen en als je het echt wil. Ik heb meerdere voorbeelden van vrienden om me heen die zo toch naar het buitenland konden, ook overzees!