Ouders aan het woord: Monique en Patrick

Toen hun zoon Michael de kans kreeg om stage te lopen op Malta twijfelde hij niet. Het werd een avontuur vol cultuurverschillen, vrienden over de hele wereld en herinneringen voor het leven.
“Al jaren riep Michael dat hij graag een buitenlandstage wilde doen. En wij hebben ook altijd tegen hem gezegd: ‘als je de mogelijkheid hebt, doen!’ Twee jaar geleden organiseerde zijn opleiding voor het eerst een buitenlandstage en toen heeft hij die kans met beide handen aangegrepen. Hij ging drie maanden stagelopen op Malta.”
"Ik kan andere ouders zeker aanraden om dit aan te moedigen. Je kind leert andere gewoontes, gebruiken en culturen kennen."

“Het was de eerste keer dat zijn school dit organiseerde. Dat was aan de ene kant heel leuk, omdat je de eerste bent die dit meemaakt en ook alle leraren super geïnteresseerd waren. Maar aan de andere kant was het ook lastig, omdat sommige dingen pas heel laat georganiseerd waren. Het vliegticket had Michael zelf geregeld, dus we wisten dat dat in orde was, maar wij waren pas echt gerust toen hij op zijn kamer in Malta zat.”
Een eigen weg vinden
“Eenmaal op Malta was hij snel gesetteld en had hij het prima naar zijn zin. Hij moest zelf uitvinden hoe alles werkt; bijvoorbeeld hoe het openbaar vervoer werkte en hoe mensen daar met elkaar omgaan. Door zijn open karakter werd hij meteen opgenomen door zijn huisgenoten daar en dat maakt je dan toch trots. Ook op zijn stageplek liep alles soepel. Op Malta bleek dat Michael een echt feestbeest is. En als hij dan naar een party ging, waren we toch bezorgd of alles wel goed zou gaan. Dat hij niet bestolen of opgelicht zou worden. Maar alles is prima gegaan.”
“Hij had natuurlijk wel van die momentjes die iedereen heeft die net op zichzelf gaat wonen. Bijvoorbeeld dat je voor meerdere dagen eten hebt klaargemaakt, om er dan vervolgens achter te komen dat je geen bewaarbakjes hebt. Om dat soort kleine dingen konden we samen heerlijk lachen.”
Contact op afstand
“Vlak voor zijn vertrek naar Malta had hij in een gekke bui twee beeldjes gekocht. Elke morgen maakte ik daar een grappige foto van en stuurde die naar hem. Daar reageerde hij dan op, al was het maar een smiley. Dan wisten wij dat hij wakker was en alles oké was, zonder dat het voor hem voelde als een verplichte goedemorgen aan zijn ouders.”
“We hebben echt geprobeerd hem daar los te laten en zijn gang te laten gaan. Voorheen probeerden we dat ook al, maar dan waren we wel in de buurt voor hulp of bijsturing. Nu moest hij het helemaal alleen doen. Dat was soms best lastig, bijvoorbeeld toen hij zijn knie flink bezeerde. Dan is de afstand wel vervelend. Maar omdat hij prima met iedereen overweg kon was iedereen daar bereid om hem te helpen en te zorgen dat het goed met hem ging. Uiteindelijk heeft hij het dus allemaal zelf gedaan en dankzij het fotomomentje ’s ochtends hadden we de bevestiging dat alles goed ging, zonder al te veel bemoeienis van ons.”
Een topervaring
“Michaels tijd in het buitenland was echt een topervaring. We hebben hem een paar dagen op Malta opgezocht en hij bleek een uitstekende reisleider te zijn! Hij heeft daar met mensen van allerlei culturen en nationaliteiten een huis gedeeld. Dit maakt de ervaring toch meer bijzonder dan wanneer je alleen met Nederlanders zit, dus ik kan andere ouders zeker aanraden om dit aan te moedigen. Je kind leert andere gewoontes, gebruiken en culturen kennen. Michael heeft nu nog steeds contacten over de hele wereld.”
Bekijk ook de pagina Help, mijn kind wil in het buitenland studeren!